Ντερζάβιν, Γκαμπριήλ Ρομάνοβιτς

(Gavriil Romanovich Derzhavin, Καζάν 1743 – Ζβάνκα, Νόβγκοροντ 1816). Ρώσος ποιητής. Υψηλός αξιωματούχος της αυλής, για ένα διάστημα υπουργός Δικαιοσύνης, προστατευόμενος της Αικατερίνης και του Αλέξανδρου A’, έδωσε σημαντική ώθηση στη ρωσική ποίηση προσαρμόζοντας στις μορφές του κλασικισμού τα διδάγματα του αγγλικού συναισθηματισμού του 18ου αι. και κυρίως της έδωσε μια πρωτότυπη ζωτικότητα, σχεδόν πρωτόγονη, μια τάση εξωστρεφή και χαρούμενη, σε τόνους επικούρειους και ορατιανούς, μέσα σε μεγαλόστομες συνθέσεις. Από τις Ωδές του αναφέρουμε ιδιαίτερα: Ο Θεός (l784), Ο καταρράκτης (1795), Η ζωή στη Ζβάνκα (1807). Έγραψε επίσης Ανακρεόντεια άσματα (1804) και Σκέψεις για τη λυρική ποίηση ή Η Ωδή (1815).